خیانت در امانت از لغات مربوط به حقوق جزا است. منظور از آن، استعمال مال مورد امانت به توسط امین در جهتی که منظور صاحب مال نباشد. استعمال اعم است از تصاحب یا تلف یا گم کردن. عناصر این جرم عبارت است از:

الف: تصاحب کردن و به طور کلی صرف مال بر خلاف نظر مالک.

ب: تقلب (قصد خیانت در امانت)

ج: اضرار به مالک

د: در قانون ما فقط مال منقول موضوع این جرم واقع می شود.

ه: مال ودیعه به طور امانی به خائن در امانت تسلیم شده باشد. این عنصر این جرم را از کلاه برداری جدا می کند. تسلیم اعم است از تسلیم مادی یا تسلیم قانونی.

و- اسباب قانونی که موجب حصول امانت می شود باید به طور حصر در قانون معین شود (مانند: اجاره – ودیعه – رهن – وکالت – هر کار با مزد یا بی مزد در قانون ایران)

مواد موجود در خصوص «خیانت در امانت» در قانون مجازات اسلامی جدید بر این شرح هستند:

ماده ۶۷۳ قانون مجازات اسلامی: هر کس از سفید مهر یا سفید امضایی که به او سپرده شده است یا به هر طریق به دست آورده سوءاستفاده نماید به یک تا سه سال حبس محکوم خواهد شد.

ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی: هرگاه اموال منقول یا غیرمنقول یا نوشته هایی از قبیل سفته و چک و قبض و نظایر آن به عنوان اجاره یا امانت یا رهن یا برای وکالت یا هر کار با اجرت یا بی اجرت به کسی داده شده و بنابراین این بوده است که اشیاء مذکور مسترد شود یا به مصرف معینی برسد و شخصی که آن اشیاء نزد او بوده آن ها را به ضرر مالکین یا متصرفین آن ها استعمال یا تصاحب یا تلف یا مفقود نماید به حبس از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد شد.